Маргааш Колягийн нас барсан өдөр. Тэр маань хоёр жилийн өмнө өөд болсон юм…

Уг нь би түүнийг хар багаасаа л мэддэг байсан байх. Гэхдээ долоон насанд минь тохиолдсон явдлаас хойш илүү таних болсон. Тэр үед би байрныхаа охидуудтай ширүүхэн зодолдчихоод нус нулимс болсон амьтан гэр рүүгээ гүйж явсан юм. Зодолдож байх хооронд охидууд бамбаруушийг маань булааж аваад шалбааг руу чулуудчихсан тул намайг бамбаруушгүй болгосонд үнэн сэтгэлээсээ гомдоод уйлж явав. Тэр үед Коля орцны үүдэнд инээгээд сууж байсан юм. Хажуугаар нь өнгөрөх гэтэл нэг юм бувтнасаар миний өөдөөс гараа тосч билээ. Тэгснээ торон дотроосоо нэг хуванцар туулай гаргаж ирээд надад өгөнгөө инээмсэглээд өөрийг нь Коля гэдэг гэж бувтнаад миний нэрийг асуув. Тийм ээ, энэ л өдрөөс хойш би түүнийг их сайн мэдэх болсон юм.

Миний санахын Коля дандаа л гадаа сууна. Тэр жаахан хүүхдэд хайртай, наранд дуртай, гэхдээ бороо, цагдаа хоёрт үнэн голоосоо дургүй байж билээ. Би том болсоор… Коля гадаа суусаар л… нар, хүүхэд хоёрыг хайрлаж, бороо, цагдаа хоёрыг үзэн ядсан хэвээр л …

Чингэтэл би 20 хүрэв. Нөхөрт гарч хүүхэдтэй ч болж амжлаа. Бид гурвын амьдрал үргэлжилсээр, харин Коля маань гадаа нарлаж суудаг хэвээрээ л байлаа.

27 насны босгон дээр миний амьдралд хүндхэн үе эхэлсэн юм. Нөхөр маань гашуун ундаанд дурлах болж, далдуур нэг хүүхэнтэй дотносчихов. Ингээд цаашид надтай амьдрах бодолгүй байгаагаа ч ил цагаан хэлэх болов. Энэ бүхнийг тэвчих чадал надад үнэхээр дутагдаж учраа ололцох гэж бөөн л асуудал үүсгэдэг болсон юм. Нэг иймэрхүү хэрүүлийн дараа би уйлж унжсаар гадагшаа гүйж гарав. Өөрийгөө боомилох гэсэн үү, өрөөлийг боомилж алах гэсэн үү бүү мэд, аливааг анзаарах ч сөхөөгүй орцноос гүйн гарсан юмдаг. Орцны үүдэн дээр Коля байсныг ч анзааралгүй түүнийг эгээтэй л дайраад унагаачихсангүй. Яг л бага байхад минь тайвшруулж байсан шигээ намайг тэврэн авч дахиад л тороо уудалж эхлэв. Харин надад Колятай манатай байсан болохоор түүнийг баахан муухай үгсээр доромжлон, цохиж аваад гүйчихсэн юм.

Тэгсэн Коля тэр орой нь нэг гартаа бамбарууш, нөгөө гартаа нэг шил архи барьчихсан манайд ороод ирдэг юм байна. Яах гээд байгааг нь эхлээд сайн ойлгосонгүй. Бамбаруушаа сарвайсаар нөхөртэй минь уулзахыг хүсч байгаагаа бувтнав. Ааш муутай нөхөр маань эхэндээ Коляг гэрээс түлхэж гаргахыг хичээсэн боловч нөгөөх нь шилтэй архиа сарвайгаад нэг юм бувтнаад байв. Архи сайхан шалтаг болсон уу хэрүүл тэгэсхийгээд намжиж хоёр эр гал тогооны өрөөнд тухлан сууцгаасан юм. Би нөгөө өрөөнийхөө ханын цаанаас яриаг нь сонсохыг хичээв. Яриа ч гэж дээ, Коля л бувтнаж, нөхөр маань дуугүй чагнаад сууж байлаа. Тэрээр манай байранд маш цөөн хүүхэд амьдардаг, намайг бол бүр багаас минь мэддэг, манай гэр бүл дахиад нэг хүүхэд төрүүлэх хэрэгтэй гэх утгатай зүйлс хэлж байсныг би санаж байна. Их л ойгомжгүй, авцалдаа муутай ярьж байсан ч эхэндээ уцаарлангүй байсан нөхөр маань тэгэсхийгээд дуугүй болчихож билээ.

Нэг мэдсэн би унтчихсан байв. Сэрээд хартал нөхөр маань намайг тэврээд хэвтэж байлаа. “Коля хаана байна” гэж асуувал архи дуусангуут Коля явчихсан гэж хариулав. Түүнчлэн Колягийн авчирсан архийг нөхөр маань ганцаараа ууснаа хүлээж, харин Коля тэр хооронд модтой чихэр долоож байсан талаар ярьж өгөв. Энэ явдлын дараа манай гэр бүлд хэрүүл шуугиан үүсэхээ больж, салах тухай яриа ч дахин хөндөгдөхөө больсон юм. Харин хагас жилийн дараа би жирэмсэлж нэг хөөрхөн охин төрүүллээ. Коля охины минь хөлд орсон үеийг үзэж чадаагүй. Гэхдээ охин минь азтай, ээжтэйгээ салхилж байхдаа түүнээс туулайн чихмэл авч амжсан юм.

Коля хоёр жилийн өмнө нас барсан. Тэр маань Дауны өвчтэй төрсөн ч зовлон нэгтнүүдээ бодвол хавьгүй урт насалсан нэгэн. Миний тооцоогоор Коля 50 нас хүрэхэд ганц хоёрхон жил л дутуу байсан байх. Одоо манай байранд их олон хүүхэд амьдарч байгаа. Гагцхүү Коля л алга.

Маргааш би түүний шарил дээр очно. Уламжлалаа дагавал нас барагсдын шарил дээр архи хундаглаж тавьдаг. Гэвч Коля архи ер амсдаггүй нэгэн байсан юм. Миний нөхөртэй ярилцаж суухдаа ч ер уугаагүй, чихэр долоож суусан байгаа юм даа.

Охинд маань нэг хөөрхөн бамбаруушны чихмэл бий. Би түүнээс “Ээж нь энэ бамбаруушийг нь нойрсож байгаа нэг сайхан сэтгэлтэй ахад өгөх гэсэн юм. Чи надаа өгөх үү” гэж асуутал охин маань их өрөвч сэтгэлтэй болохоороо бамбаруушаа өгөхийг зөвшөөрсөн. Маргааш тэр бамбаруушийг нь би Коляд өгнө өө.

Даунтай хүмүүсийг хүүхэдтэй байж болохгүй гэсэн хуультай. Зөв ч байж магадгүй. Гэхдээ манай байрны хүүхдүүдэд Коля тун их дутагдаж байна даа. Миний найз, тайван нойрсоорой. Миний өгөх бамбарууш чамайг минь тэврээд хэвтэг дээ…

Эх сурвалж: uynaa.wordpress.com