Хагалгааны өрөөний үүдэнд машинд мөргүүлж, яаралтай хагалгаа хийлгэх шаардлагатай болсон хүүгийн аавтай таартал тэрээр эмчид уурсан:

- Та яасан хариуцлагагүй юм бэ? Миний хүү үхэх гэж байна! Гэтэл та хаагуур тэнээд явж байдаг байна аа? хэмээн үглэж гарав. Эмч өнөөх аав руу тайван харцаар харан инээмсэглээд:

- Уучлаарай! Уг нь би өнөөдөр чөлөө авсан юм л даа. Тэгээд яаралтай хагалгаа хийх шаардлагатай болсныг мэдээд хамаг хурдаараа ирлээ. Харин одоо би таныг тайван хүлээж байхыг хүсэж байна гэхэд уцаарласан аав:

- Тайван гэнэ ээ? Хэрвээ чиний хүүхэд миний хүүгийн оронд хэвтэж байсан бол чи тайван бай гэж хэлж чадах байсан уу? Хэрвээ чиний хүү одоо үхчихвэл чи юу хийх вэ? гэв.
Эмч хариуд нь:

- Би бурхан юу гэж сургасныг л санаж явах болно. Бид шорооноос бүрэлдэж, хэзээ нэгэн өдөр эргэн шороо болон замхарна. Одоо та тайвшир, хүүгийнхээ төлөө залбир. Би чадах бүхнээ хийх болохоор таны хүү амьдарна гэдэгт итгэлтэй байна гээд хагалгааны өрөөнд оров.

Хагалгаа хэдэн цагийн турш үргэлжилж, эцэст нь эмч гарч ирээд:

- Гайхамшигтай! Хагалгаа амжилттай боллоо. Таны хүү удахгүй тэнхэрнэ. Харин одоо би явах ёстой. Таны өмнөөс үнэхээр их баярлаж байна. Хэрэв танд асуулт байвал сувилагчаас асуугаарай гээд хурдан хурдан алхлан явж одлоо.

Аав нь сувилагчид хандан:

- Тэр яагаад ингээд яваад өгчихөж байгаа юм бэ? Би түүнээс хүүгийнхээ биеийн байдлыг илүү сайн тодруулах хэрэгтэй биз дээ гэхэд сувилагчийн нүдэнд гуниг харуусал тодорч:

- Түүний хүү таны хүүтэй адил машины осолд орсон. Гэвч харамсалтай нь хүү нь бурхан болсон юм. Түүнд хэдэн цагийн өмнө яаралтай хагалгаа хийх шаардлагатай болсныг дуулгахад тэр хүүгийнхээ оршуулган дээр байсан. Гэвч тэр таны хүүд хагалгаа хийхээр ирсэн. Харин одоо тэр таны хүүг аварчихаад, хүүгийнхээ оршуулгын үйл ажиллагааг дуусгахаар явчихлаа гэв.