Өнөөдөр Монголын нийгэм уур бухимдал, стрессээр дүүрэн байгаа нь маргашгүй үнэн. Гэхдээ нас биед хүрсэн хүмүүс тэвчээр заах үедээ тэвчээр зааж, хүнлэг байх үедээ хүнлэг байж сурах хэрэгтэй байна.

Хүүхдийн цэцэрлэгийн гадаа 30 секунд ч болохгүйгээр машинаа тавиад хажууд зогсож байгаа жолоочдоо "Удахгүй ээ, хүүхдийнхээ багшид хувцсыг нь өмсгөж бай гээд хэлээдэхье. Тэгээд л холдлоо" гээд гуйгаад бууж байгаа эмэгтэйг гараад ирэнгүүт нь сүүл оны Ланд Круйсер маркийн машин унасан залуу "Гичий минь" гэж дуудаж байх юм.

Ажиглан харвал их л боловсон, цэвэрхэн хувцасласан гэж жигтэйхэн залуу байх аж. Гэхдээ машин дотор нь сууж байгаа жоохон хүүхэд нь түүний гаргаж байгаа үйлдэл, үг яриа бүрийг нь сонсоод байж байх нь тэр...

Тэр хүүхэд магадгүй аавыгаа энэ хорвоогийн хамгийн сайн эр хүн, мундаг аав гэж боддог байх. Гэтэл өнөөх сайн аавын хүүхдэдээ үзүүлж буй үлгэр жишээ "гичий минь" гэдэг үгээр илэрхийлэгдэх. Тэрбээр эхнэрээ, охиноо, ээжийгээ ч уурандаа гичий гэж дууддаг байх. Үгүй бол тэр хүний амнаас тийм хараал ус урсаж буй мэт амархан гарахгүй биз.

Ганган машин унаж, хүүхдээ хувийн цэцэрлэгт сургалаа гээд сайн аав, ээж болчихдог гэсэн "харамсмаар" сэтгэхүй манайхны дунд бий болчихжээ. Хүнлэг бус хүний хажууд хүмүүжиж байгаа хүүхэд хэзээ ч хайр, энэрлийг мэдэрч чадахгүй өсдөг. 

Эмэгтэй хүнийг хараадаг, машиныг нь дайрах шахам хаазалдаг, нулимдаг эцгийн хүүхэд ирээдүйд тийм л эр хүн болж хүмүүжнэ. Хүссэн хүнээ гичий, пис**-гаар нь дуудаж нэгэн төрлийн хүчирхийлэгч болох нь тодорхой.

Яагаад үр хүүхдээ хажууд байхад, хүний нялх хүүхдүүд гадаа нь байхад томчууд ийм ухамсаргүй, тэнэг гэмээр үйлдэл гаргадаг юм бол?

Том жийп машин унаж, ганган хувцаслаж бусдыг харааж дээрэлхлээ гээд  мундаг хүн болчихгүй. Хүний мөн чанар чинь хүнлэг байхад оршдог байлтай. Үгүй ээ, ер нь арчаагүй, дээрэлхүү зантай бол мянга үнэтэй машин уналаа гээд ямар хэрэг байх вэ дээ?

Ялангуяа Монголын нийт масс эрчүүд эмэгтэйчүүдийг их муухайгаар харааж харагддаг. Настнуудын хэлдгээр муу муудаа дээрэлхүү гэдэг нь л тэр байх. Эр бяраа өөрөөсөө сул дорой хүмүүст гаргаж өөрийгөө томоор мэдрэх нь магадгүй зарим хүмүүст аз жаргалыг мэдрүүлдэг байж болох юм.

Гэхдээ хөндлөнгийн нүдээр ямар жигшмээр, өрөвдмөөр харагддагаа тэд мэдэхгүй нь эмгэнэлтэй. Эцэг, эх байна гэдэг тоглоом биш. Тэр дундаа хүүхдээ зөв хүмүүжүүлнэ гэдэг амаргүй ажил. Ингээд бодохоор эмэгтэй хүнийг харааж, зодчих шахаж байгаа хүний дэргэд өсөж байгаа хүүхэд хэн болж төлөвших вэ? Чухам энэ л сэтгэл өвтгөм асуудал юм.

Хүнийг хэн гэдгээр нь биш хүн гэдгээр харьцаж сурсан цагтаа чи өөрийгөө ухаан суужээ гэж бодоорой гэж сайхан үг бий. Гэтэл манай Монголын зарим эрчүүд унасан машинаараа бусдыг далайж, хэл амаараа харааж, болохгүй бол цохиод авдаг дэндүү ахархан сэтгэхүйтэй болчхож.

Ааг омгоо барьж дийлдэггүй хүмүүс адаглаад үр хүүхдээ бодоод хүн шиг байж сурмаар байна. Хүүхэд эцэг, эхийн толь байдаг юм шүү.

Н.Чимгээ

Эх сурвалж дурдахгүйгээр зөвшөөрөлгүй хуулбарлан нийтлэхийг хориглоно.